Najib tidak boleh menang PRU-14, tetapi pembangkang boleh kalah, seperti yang kita lihat mengikut negeri-negeri.

Terdapat kelebihan yang besar untuk Najib sekiranya beliau mengadakan pilihan raya dan akan menang.

1. Dia akhirnya akan dapat menghapuskan tekanan anti-Najib menggunakan kerusi parlimen yang ditandingi UMNO menggunakan kedudukan untuk memilih calon-calon, dan / atau meletakkan mereka menjadi calon ditempat yang sukar dimenangi.
2. Tidak ada pemimpin pembangkang yang berkesan pada masa ini,
3. Dia akan dapat memberikan tamparan terakhir untuk menghancurkan pembangkang (kecuali DAP) dan melemahkan mereka segi undi,
4. Selepas memenangi pilihan raya, beliau mempunyai lima tahun memegang jawatan sehingga 2021,
5. 1MDB dan isu RM2.6 Billion ‘derma politik’ akan tenggelam dalam suasana penggal baru parlimen,
6. Pilihan raya akan menjadi satu kaedah yang baik untuk ‘menyatukan’ UMNO untuk bersama beliau, dan
7. Masa pilihan raya lebih awal daripada sepatutnya akan menjadi jalan keluar sebelum keadaan ekonomi yang ‘meruncing’ yang mungkin terjadi kemudian.

Walau bagaimanapun, terdapat juga beberapa risiko dalam strategi pilihan raya:

1. Apa-apa sahaja boleh berlaku dalam politik, terutamanya pilihan raya,
2. Terdapat kemungkinan besar sabotaj dalaman UMNO dari pelbagai pihak di seluruh negara,
3. Najib sedang melalui tempoh populariti merudum (walaupun ini tidak bermakna gambaran dalam corak mengundi), dan
4. GST dan penyusutan nilai ringgit pengaruh yang besar dalam pengundian.

Mengadakan pilihan raya awal merupakan langkah yang memerlukan sumber kewangan yang besar, penyelarasan, dan kesungguhan. Ia juga berisiko tinggi, tetapi memberi menafaat yang besar kepada Najib sekiranya mencapai kemenangan.

Sudah tentu beberapa petanda pilihan raya wujud; bajet baru-baru ini boleh dijangka sebagai bajet pilihan raya, pilihan raya peringkat negara boleh diselaraskan dengan pilihan raya negeri Sarawak pada tahun depan, retorik baru-baru ini yang dilakukan oleh Najib mengenai Cina bukan ‘pendatang’ di Malaysia, perpecahan dikalangan pembangkang ketika ini, penangkapan pemimpin pembangkang, dan juga lawatan Presiden Amerika Syarikat Barak Obama ke Malaysia telah meletakkan isyarat positif kepada Najib.

Najib tidak perlu pilihan raya untuk mengalahkan mana-mana pembangkang diluar parti. Pilihan raya adalah kaedah terbaik bagi beliau untuk menghapuskan pembangkang dalam parti UMNO sendiri. Najib tidak boleh menang PRU-14, tetapi pembangkang boleh kalah, seperti yang kita lihat mengikut negeri-negeri.

Perlis: BN nampaknya sudah bersedia untuk mengekalkan negeri Perlis dan mempertahankan tiga kerusi parlimen. Parti Amanah Negeri mungkin sukar menyelaras parti mereka dalam pilihanraya akan datang, kerusi Parlimen Arau boleh dimenangi dengan mudah oleh panglima perang UMNO Shahidan Kassim. Satu-satunya kejutan di Perlis dijangka di kerusi Parlimen Kangar jika ahli PKR negeri Chan Ming Kai yang popular dikawasan tersebut bertanding disitu. Najib mungkin akan memilih calon baru sebagai Ketua Menteri untuk menggantikan Azlan Man yang kurang popular dan kurang memberangsangkan, yang telah meletakkan masyarakat Cina rasa terpinggir.

Kedah: Jabatan Perdana Menteri meletakkan keperluan secara besar-besaran sebelum pilihan raya lalu untuk menang-atas Kedah daripada ketua PAS yang lemah Azizan Abdul Razak. Orang Kedah sangat sukar untuk menerima ‘orang luar’ sebagai Menteri Besar dan Mukhriz Mahathir berkongsi masalah yang sama. Malah terdapat beberapa kemungkinan bagi Najib memilih calon lain sebagai Ketua Menteri kali ini, terutama kerana Mukhriz adalah anak Mahathir. UMNO memegang 10 kerusi Parlimen di Kedah dan mampu mengekalkannya. PKR memegang empat dan PAS satu. Dengan penyelarasan yang berkecamuk diperingkat bawah, kerusi PKR dan PAS boleh terlepas. Kerusi Alor Setar boleh dipertahankan oleh calon DAP buat masa ini. DAP mungkin boleh mengambil tiga kerusi Dewan Undangan Negeri, tidak cukup untuk merampas kerajaan dari BN.

Pulau Pinang: Dengan menunjukkan Pakatan yang baik boleh merampas tiga kerusi milik BN di Pulau Pinang, dengan menghapuskan semua kerusi BN yang ada di negeri itu.

Perak: Perak akan menjadi sebuah negari yang menarik dengan beberapa kerusi mungkin berlaku perubahan. Bagan Serai mungkin akan bertukar tangan kepada pembangkang. Pilihanraya yang lepas Kuala Kangsar gagal dimenangi pembangkang kerana berlaku pertandingan tiga penjuru. Pilihan raya kali ini mungkin memberi keputusan berbeza. Mengharapkan Bukit Gantang berlaku pertandingan tiga penjuru melibatkan PAS dan Amanah. Dua kerusi lain yang mempunyai peluang tipis untuk bertukar tangan di Bagan Datok dan Tanjong Malim.

Selangor: Menteri Besar Selangor Mohamed Azmin Ali masih mengawal gabungan Pakatan Rakyat bersama-sama dalam mentadbir kerajaan. Oleh kerana keseimbangan kerusi, ia adalah perlu baginya untuk berbuat demikian. Bagaimana Azmin menghadapi pilihan raya akan datang adalah sesuatu yang beliau belum fikirkan cara menghadapinya buat masa ini. Kesan daripada ‘Langkah Kajang’ yang belum terbukti dari segi pilihanraya, terdapat kemungkinan besar Pakatan Rakyat akan kekal di Selangor dan tidak banyak kerusi akan berubah antara Pakatan dan BN. Situasi rumit untuk Azmin ialah PAS memenangi kerusi Dewan Undangan Negeri di kawasan-kawasan yang sebahagian besar daripada pengundinya adalah Cina. PAS tidak boleh bergantung kepada sokongan ini kali ini dan ia akan dijangka Amanah akan mengambilalih. Perbincangan PAS dengan PERKASA dan UMNO, bersama-sama dengan dasar Hudud tidak popular mereka di kalangan pengundi Selangor mungkin akan membuat parti itu tidak relevan. DAP juga boleh memilih dua lagi kerusi Dewan Undangan Negeri, Semenyih dan Kota Damansara yang akan menjadikan mereka parti dominan dalam Dewan negeri ini. Peringkat Parlimen, BN bersedia untuk kehilangan tiga kerusi, Hulu Selangor, Sungai Besar, Kuala Selangor sekiranya berlaku sedikit juga swing. Hulu Selangor amat mudah terdedah kepada kekalahan, yang disandang oleh MIC di mana dua calon bebas merosakkan undi pembangkang pada pilihanraya yang lalu.

Negeri Sembilan: Walaupun terdapat beberapa rasa tidak puas hati yang dilaporkan di peringkat cawangan dalam UMNO, tidak mungkin apa-apa perubahan kerusi utama di Negeri Sembilan, melainkan jika sabotaj besar-besaran berlaku.

Melaka: Tiada kemungkinan berlaku apa-apa perubahan kerusi di Melaka.

Johor: Johor adalah tempat yang goyang kepada BN. Mana-mana swing terhadap BN dengan mudah boleh membawa kepada kehilangan sehingga 7 kerusi. Faktor Muhyiddin akan menjadi penting di sini, dan tiada kemungkinan beliau akan bertanding di Parlimen di bawah tiket BN. Yang akan pemenang di sini adalah DAP.

Pahang: negeri Najib Pahang akan menjadi medan perang yang berbeza dengan kemungkinan lima kerusi bertukar tangan. Kerusi Bentong, Bera, Cameron Highlands dan Lipis adalah berisiko untuk BN. PAS menang di Temerloh dengan majoriti yang sangat kecil dan pertandingan tiga penjuru boleh mengembalikan kerusi ini kepada BN.

Terengganu: Undi di Terengganu akan menjadi lebih menarik untuk melihat apa yang berlaku kepada PAS. Kebanyakan kerusi PAS, kecuali Kuala Terengganu dimenangi dengan majoriti kecil. Pertandingan tiga penjuru di Teregganu boleh menjadi bencana kepada PAS / Amanah. Sebagai negeri kelahiran pemimpin PAS Abdul Hadi Awang, ia akan menjadi menarik apa yang difikirkan oleh pengundi mengenai kedudukan politik beliau sejak beberapa bulan lalu. UMNO juga boleh menambah kerusi di Terengganu.

Kelantan: senario mimpi ngeri bagi Pakatan akan di mana PAS dan Amanah pertandingan setiap kerusi dan BN menang. Yang mampu merampas negeri itu dan membenarkan BN untuk mengambil sembilan kerusi tambahan dalam senario yang paling optimistik untuk mereka. Ini adalah satu punca yang menyebabkan kejatuhan Pakatan Harapan. Dalam senario lawan, PAS / Amanah boleh mengambil sehingga tiga kerusi BN, Machang, Ketereh dan Kuala Krai. Dengan persaraan Tengku Razaleigh Hamzah, kerusi itu juga akan menjadi rebutan oleh Pas / Amanah.

Sabah: Pembahagian pembangkang di Sabah adalah aset terbesar Ketua Menteri Datuk Seri Musa Aman. STAR, SAPP, dan parti-parti Pakatan tidak sehaluan memastikan kemenangan BN. Jika pertandingan tiga dan empat pernjuru dapat dielakkan, kerusi seperti Kota Maruda dipegang oleh menteri persekutuan Maximus Ongkili boleh jatuh. Ketua Menteri Datuk Musa Aman telah melakukan tugas dengan adil mentadbir Sabah dan tanpa ada apa-apa perjanjian dalam parti-parti pembangkang, tidak berlaku kejutan.

Sarawak: Mengikut kajian Merdeka Centre, penarafan penerimaan Ketua Menteri Sarawak Adenan Satem adalah 75%, manakala 68% berpuas hati dengan prestasi kerajaan negeri. Penerimaan masyarakat Cina CM 68%, dan jika angka-angka ini adalah petunjuk, ia akan menjadi sukar bagi pembangkang untuk membuat banyak perubahan di Sarawak.

Wilayah Persekutuan: Ia akan menjadi sukar untuk melihat Putrajaya bertukar tangan. Walau bagaimanapun di Lembah Klang kedua-dua Setiawangsa dan Titiwangsa mungkin memberi kelebihan kepada pembangkang. Labuan seharusnya kekal milik BN.

Parlimen semasa terdiri daripada 133 kerusi BN (88 UMNO, PBB 14, MCA 7, PRS 6, PBS 4, MIC 3, SPDP 3, UPKO 3, Gerakan2, PBRS 1, dan SUPP1), Pakatan Harapan, yang terdiri daripada (DAP 37, PKR 29, PAN 60, dengan parti-parti pembangkang lain yang termasuk (PAS 14, PSM 1, TERAS 1, dan bebas 2). Parlimen baru selepas pilihan raya mungkin akan menjadi lebih kurang 124 kerusi untuk BN dan 98 kerusi untuk pembangkang. Walau bagaimanapun ini bukan faktor dalam masalah semasa antara PAS / Amanah di Kelantan dan Terengganu, di mana BN boleh mendapat kemenangan besar, jika berlaku pertandingan 3 penjuru.

Jika senario persaingan tiga penjuru berlaku, PAS boleh memberikan BN kemenangan besar.

Kita harus ingat bahawa di Malaysia tidak banyak kaji selidik dibuat, dan kajiselidik lebih cenderung kepada pengundi bandar. Jadi, tidak seperti ‘demokrasi’ lain, di Malaysia penganalisis politik pakar strategi hampir buta mengenai kecenderungan pengundi,dimana untuk membuat ramalan yang lebih tepat adalah sukar.

Satu-satunya harapan untuk kedua-dua pihak pembangkang dan tekanan anti-Najib untuk menjatuhkan Perdana Menteri adalah melalui pilihan raya. Walau bagaimanapun analisis di atas menunjukkan bahawa ini tidak akan menjadi satu tugas yang mudah. Kemenangan pembangkang memerlukan pemimpin baru untuk muncul, penubuhan pesat rangkaian cawangan untuk Parti Amanah Negara, kepercayaan kepada DAP dengan memberi lebih banyak peruntukan kerusi untuk kali ini, sabotaj besar-besaran dalam UMNO sendiri, dan meminimakan pertandingan tiga penjuru dengan PAS.

Najib mempunyai kawalan penuh kerajaan, badan kehakiman dan polis. Semua ‘checks and balances’ telah dipecahkan, yang memastikan dia selamat. Bentuk pemberontakan berpunca daripada peringkat cawangan, tiada apa yang boleh menyingkirkan Najib.

Pilihan raya ini, Najib perlu berhati-hati memilih calon-calon dan mengupah orang untuk menjalankan kempen pilihan raya, dan bukannya bergantung kepada pekerja parti. Beliau mempunyai beberapa helah kotor yang ada seperti potensi mendakwa Nurul Izzah Anwar atas tuduhan beliau bersubahat dengan anak perempuan Sulu Sultan Jamalul Kiram III Jacel Kiram.

Pilihan raya akan menjadi perlu untuk Najib pada suatu masa nanti untuk melindungi kepentingan perniagaan keluarga dan kroni beliau yang sangat luas. Ini adalah kerana tiada tiada siapa yang boleh dipercayai untuk menyerahkan tampuk kuasa, dan menjamin kekebalan daripada pendakwaan.

Pilihan raya adalah lebih kepada strategi Mahathir daripada gaya Najib. Dia mentadbir tempuh penggal penuh selepas mengambil alih daripada bekas Perdana Menteri Ahmad Badawi pada tahun 2009. Opsyen ini adalah bersedia sekiranya ia menjadi satu keperluan, dan Najib bersedia.

Najib tidak boleh menang PRU-14, tetapi pembangkang boleh kalah, seperti yang kita lihat mengikut negeri-negeri.

Terdapat kelebihan yang besar untuk Najib sekiranya beliau mengadakan pilihan raya dan akan menang.

1. Dia akhirnya akan dapat menghapuskan tekanan anti-Najib menggunakan kerusi parlimen yang ditandingi UMNO menggunakan kedudukan untuk memilih calon-calon, dan / atau meletakkan mereka menjadi calon ditempat yang sukar dimenangi.
2. Tidak ada pemimpin pembangkang yang berkesan pada masa ini,
3. Dia akan dapat memberikan tamparan terakhir untuk menghancurkan pembangkang (kecuali DAP) dan melemahkan mereka segi undi,
4. Selepas memenangi pilihan raya, beliau mempunyai lima tahun memegang jawatan sehingga 2021,
5. 1MDB dan isu RM2.6 Billion ‘derma politik’ akan tenggelam dalam suasana penggal baru parlimen,
6. Pilihan raya akan menjadi satu kaedah yang baik untuk ‘menyatukan’ UMNO untuk bersama beliau, dan
7. Masa pilihan raya lebih awal daripada sepatutnya akan menjadi jalan keluar sebelum keadaan ekonomi yang ‘meruncing’ yang mungkin terjadi kemudian.

Walau bagaimanapun, terdapat juga beberapa risiko dalam strategi pilihan raya:

1. Apa-apa sahaja boleh berlaku dalam politik, terutamanya pilihan raya,
2. Terdapat kemungkinan besar sabotaj dalaman UMNO dari pelbagai pihak di seluruh negara,
3. Najib sedang melalui tempoh populariti merudum (walaupun ini tidak bermakna gambaran dalam corak mengundi), dan
4. GST dan penyusutan nilai ringgit pengaruh yang besar dalam pengundian.

Mengadakan pilihan raya awal merupakan langkah yang memerlukan sumber kewangan yang besar, penyelarasan, dan kesungguhan. Ia juga berisiko tinggi, tetapi memberi menafaat yang besar kepada Najib sekiranya mencapai kemenangan.

Sudah tentu beberapa petanda pilihan raya wujud; bajet baru-baru ini boleh dijangka sebagai bajet pilihan raya, pilihan raya peringkat negara boleh diselaraskan dengan pilihan raya negeri Sarawak pada tahun depan, retorik baru-baru ini yang dilakukan oleh Najib mengenai Cina bukan ‘pendatang’ di Malaysia, perpecahan dikalangan pembangkang ketika ini, penangkapan pemimpin pembangkang, dan juga lawatan Presiden Amerika Syarikat Barak Obama ke Malaysia telah meletakkan isyarat positif kepada Najib.

Najib tidak perlu pilihan raya untuk mengalahkan mana-mana pembangkang diluar parti. Pilihan raya adalah kaedah terbaik bagi beliau untuk menghapuskan pembangkang dalam parti UMNO sendiri. Najib tidak boleh menang PRU-14, tetapi pembangkang boleh kalah, seperti yang kita lihat mengikut negeri-negeri.

Perlis: BN nampaknya sudah bersedia untuk mengekalkan negeri Perlis dan mempertahankan tiga kerusi parlimen. Parti Amanah Negeri mungkin sukar menyelaras parti mereka dalam pilihanraya akan datang, kerusi Parlimen Arau boleh dimenangi dengan mudah oleh panglima perang UMNO Shahidan Kassim. Satu-satunya kejutan di Perlis dijangka di kerusi Parlimen Kangar jika ahli PKR negeri Chan Ming Kai yang popular dikawasan tersebut bertanding disitu. Najib mungkin akan memilih calon baru sebagai Ketua Menteri untuk menggantikan Azlan Man yang kurang popular dan kurang memberangsangkan, yang telah meletakkan masyarakat Cina rasa terpinggir.

Kedah: Jabatan Perdana Menteri meletakkan keperluan secara besar-besaran sebelum pilihan raya lalu untuk menang-atas Kedah daripada ketua PAS yang lemah Azizan Abdul Razak. Orang Kedah sangat sukar untuk menerima ‘orang luar’ sebagai Menteri Besar dan Mukhriz Mahathir berkongsi masalah yang sama. Malah terdapat beberapa kemungkinan bagi Najib memilih calon lain sebagai Ketua Menteri kali ini, terutama kerana Mukhriz adalah anak Mahathir. UMNO memegang 10 kerusi Parlimen di Kedah dan mampu mengekalkannya. PKR memegang empat dan PAS satu. Dengan penyelarasan yang berkecamuk diperingkat bawah, kerusi PKR dan PAS boleh terlepas. Kerusi Alor Setar boleh dipertahankan oleh calon DAP buat masa ini. DAP mungkin boleh mengambil tiga kerusi Dewan Undangan Negeri, tidak cukup untuk merampas kerajaan dari BN.

Pulau Pinang: Dengan menunjukkan Pakatan yang baik boleh merampas tiga kerusi milik BN di Pulau Pinang, dengan menghapuskan semua kerusi BN yang ada di negeri itu.

Perak: Perak akan menjadi sebuah negari yang menarik dengan beberapa kerusi mungkin berlaku perubahan. Bagan Serai mungkin akan bertukar tangan kepada pembangkang. Pilihanraya yang lepas Kuala Kangsar gagal dimenangi pembangkang kerana berlaku pertandingan tiga penjuru. Pilihan raya kali ini mungkin memberi keputusan berbeza. Mengharapkan Bukit Gantang berlaku pertandingan tiga penjuru melibatkan PAS dan Amanah. Dua kerusi lain yang mempunyai peluang tipis untuk bertukar tangan di Bagan Datok dan Tanjong Malim.

Selangor: Menteri Besar Selangor Mohamed Azmin Ali masih mengawal gabungan Pakatan Rakyat bersama-sama dalam mentadbir kerajaan. Oleh kerana keseimbangan kerusi, ia adalah perlu baginya untuk berbuat demikian. Bagaimana Azmin menghadapi pilihan raya akan datang adalah sesuatu yang beliau belum fikirkan cara menghadapinya buat masa ini. Kesan daripada ‘Langkah Kajang’ yang belum terbukti dari segi pilihanraya, terdapat kemungkinan besar Pakatan Rakyat akan kekal di Selangor dan tidak banyak kerusi akan berubah antara Pakatan dan BN. Situasi rumit untuk Azmin ialah PAS memenangi kerusi Dewan Undangan Negeri di kawasan-kawasan yang sebahagian besar daripada pengundinya adalah Cina. PAS tidak boleh bergantung kepada sokongan ini kali ini dan ia akan dijangka Amanah akan mengambilalih. Perbincangan PAS dengan PERKASA dan UMNO, bersama-sama dengan dasar Hudud tidak popular mereka di kalangan pengundi Selangor mungkin akan membuat parti itu tidak relevan. DAP juga boleh memilih dua lagi kerusi Dewan Undangan Negeri, Semenyih dan Kota Damansara yang akan menjadikan mereka parti dominan dalam Dewan negeri ini. Peringkat Parlimen, BN bersedia untuk kehilangan tiga kerusi, Hulu Selangor, Sungai Besar, Kuala Selangor sekiranya berlaku sedikit juga swing. Hulu Selangor amat mudah terdedah kepada kekalahan, yang disandang oleh MIC di mana dua calon bebas merosakkan undi pembangkang pada pilihanraya yang lalu.

Negeri Sembilan: Walaupun terdapat beberapa rasa tidak puas hati yang dilaporkan di peringkat cawangan dalam UMNO, tidak mungkin apa-apa perubahan kerusi utama di Negeri Sembilan, melainkan jika sabotaj besar-besaran berlaku.

Melaka: Tiada kemungkinan berlaku apa-apa perubahan kerusi di Melaka.

Johor: Johor adalah tempat yang goyang kepada BN. Mana-mana swing terhadap BN dengan mudah boleh membawa kepada kehilangan sehingga 7 kerusi. Faktor Muhyiddin akan menjadi penting di sini, dan tiada kemungkinan beliau akan bertanding di Parlimen di bawah tiket BN. Yang akan pemenang di sini adalah DAP.

Pahang: negeri Najib Pahang akan menjadi medan perang yang berbeza dengan kemungkinan lima kerusi bertukar tangan. Kerusi Bentong, Bera, Cameron Highlands dan Lipis adalah berisiko untuk BN. PAS menang di Temerloh dengan majoriti yang sangat kecil dan pertandingan tiga penjuru boleh mengembalikan kerusi ini kepada BN.

Terengganu: Undi di Terengganu akan menjadi lebih menarik untuk melihat apa yang berlaku kepada PAS. Kebanyakan kerusi PAS, kecuali Kuala Terengganu dimenangi dengan majoriti kecil. Pertandingan tiga penjuru di Teregganu boleh menjadi bencana kepada PAS / Amanah. Sebagai negeri kelahiran pemimpin PAS Abdul Hadi Awang, ia akan menjadi menarik apa yang difikirkan oleh pengundi mengenai kedudukan politik beliau sejak beberapa bulan lalu. UMNO juga boleh menambah kerusi di Terengganu.

Kelantan: senario mimpi ngeri bagi Pakatan akan di mana PAS dan Amanah pertandingan setiap kerusi dan BN menang. Yang mampu merampas negeri itu dan membenarkan BN untuk mengambil sembilan kerusi tambahan dalam senario yang paling optimistik untuk mereka. Ini adalah satu punca yang menyebabkan kejatuhan Pakatan Harapan. Dalam senario lawan, PAS / Amanah boleh mengambil sehingga tiga kerusi BN, Machang, Ketereh dan Kuala Krai. Dengan persaraan Tengku Razaleigh Hamzah, kerusi itu juga akan menjadi rebutan oleh Pas / Amanah.

Sabah: Pembahagian pembangkang di Sabah adalah aset terbesar Ketua Menteri Datuk Seri Musa Aman. STAR, SAPP, dan parti-parti Pakatan tidak sehaluan memastikan kemenangan BN. Jika pertandingan tiga dan empat pernjuru dapat dielakkan, kerusi seperti Kota Maruda dipegang oleh menteri persekutuan Maximus Ongkili boleh jatuh. Ketua Menteri Datuk Musa Aman telah melakukan tugas dengan adil mentadbir Sabah dan tanpa ada apa-apa perjanjian dalam parti-parti pembangkang, tidak berlaku kejutan.

Sarawak: Mengikut kajian Merdeka Centre, penarafan penerimaan Ketua Menteri Sarawak Adenan Satem adalah 75%, manakala 68% berpuas hati dengan prestasi kerajaan negeri. Penerimaan masyarakat Cina CM 68%, dan jika angka-angka ini adalah petunjuk, ia akan menjadi sukar bagi pembangkang untuk membuat banyak perubahan di Sarawak.

Wilayah Persekutuan: Ia akan menjadi sukar untuk melihat Putrajaya bertukar tangan. Walau bagaimanapun di Lembah Klang kedua-dua Setiawangsa dan Titiwangsa mungkin memberi kelebihan kepada pembangkang. Labuan seharusnya kekal milik BN.

Parlimen semasa terdiri daripada 133 kerusi BN (88 UMNO, PBB 14, MCA 7, PRS 6, PBS 4, MIC 3, SPDP 3, UPKO 3, Gerakan2, PBRS 1, dan SUPP1), Pakatan Harapan, yang terdiri daripada (DAP 37, PKR 29, PAN 60, dengan parti-parti pembangkang lain yang termasuk (PAS 14, PSM 1, TERAS 1, dan bebas 2). Parlimen baru selepas pilihan raya mungkin akan menjadi lebih kurang 124 kerusi untuk BN dan 98 kerusi untuk pembangkang. Walau bagaimanapun ini bukan faktor dalam masalah semasa antara PAS / Amanah di Kelantan dan Terengganu, di mana BN boleh mendapat kemenangan besar, jika berlaku pertandingan 3 penjuru.

Jika senario persaingan tiga penjuru berlaku, PAS boleh memberikan BN kemenangan besar.

Kita harus ingat bahawa di Malaysia tidak banyak kaji selidik dibuat, dan kajiselidik lebih cenderung kepada pengundi bandar. Jadi, tidak seperti ‘demokrasi’ lain, di Malaysia penganalisis politik pakar strategi hampir buta mengenai kecenderungan pengundi,dimana untuk membuat ramalan yang lebih tepat adalah sukar.

Satu-satunya harapan untuk kedua-dua pihak pembangkang dan tekanan anti-Najib untuk menjatuhkan Perdana Menteri adalah melalui pilihan raya. Walau bagaimanapun analisis di atas menunjukkan bahawa ini tidak akan menjadi satu tugas yang mudah. Kemenangan pembangkang memerlukan pemimpin baru untuk muncul, penubuhan pesat rangkaian cawangan untuk Parti Amanah Negara, kepercayaan kepada DAP dengan memberi lebih banyak peruntukan kerusi untuk kali ini, sabotaj besar-besaran dalam UMNO sendiri, dan meminimakan pertandingan tiga penjuru dengan PAS.

Najib mempunyai kawalan penuh kerajaan, badan kehakiman dan polis. Semua ‘checks and balances’ telah dipecahkan, yang memastikan dia selamat. Bentuk pemberontakan berpunca daripada peringkat cawangan, tiada apa yang boleh menyingkirkan Najib.

Pilihan raya ini, Najib perlu berhati-hati memilih calon-calon dan mengupah orang untuk menjalankan kempen pilihan raya, dan bukannya bergantung kepada pekerja parti. Beliau mempunyai beberapa helah kotor yang ada seperti potensi mendakwa Nurul Izzah Anwar atas tuduhan beliau bersubahat dengan anak perempuan Sulu Sultan Jamalul Kiram III Jacel Kiram.

Pilihan raya akan menjadi perlu untuk Najib pada suatu masa nanti untuk melindungi kepentingan perniagaan keluarga dan kroni beliau yang sangat luas. Ini adalah kerana tiada tiada siapa yang boleh dipercayai untuk menyerahkan tampuk kuasa, dan menjamin kekebalan daripada pendakwaan.

Pilihan raya adalah lebih kepada strategi Mahathir daripada gaya Najib. Dia mentadbir tempuh penggal penuh selepas mengambil alih daripada bekas Perdana Menteri Ahmad Badawi pada tahun 2009. Opsyen ini adalah bersedia sekiranya ia menjadi satu keperluan, dan Najib bersedia.